قانون اول :
با همسر خود موافقت کنید . با عیال خود موافقت کنید . اما کار خود را انجام دهید و اگر با عکس العمل او مواجه شدید اظهار تاسف کنید . 90 % اوقات به یاد نخواهد آورد که چه قراری با هم گذاشته بودید ، یا سر چه چیز با هم توافق کرده بودید . اداره کردن همسر و خوشبخت کردن او علم نیست ، بلکه یک هنر است. اگر این قضیه توجیه علمی داشت ، باید مردان ثروتمند همیشه خوشبخت بودند ، در حالیکه قضیه درست برعکس است . این یکی از واقعیت های زندگی زناشویی است . ((عزیزم ، امروز چه کاری می توانم برایت انجام دهم ؟ هر صبح از عیال خود کسب تکلیف کنید و از او بپرسید چه کاری می توانید برایش انجام دهید ! ))
یک دعای متفاوت
ای خدای بزرگ ( پدر آسمانی)، کمکمان کن تا به خاطر بیاوریم آن کسی که دیشب در خیابان راه ما را بست ، مادر تنهایی بودکه آن روز بعد از نه ساعت کار می راند که با عجله به طرف خانه اش برود تا شام درست کند،
به درس بچه ها برسد، رخت ها را بشوید و چند دقیقه ی با ارزش را در کنار فرزندانش بگذراند.
کمکمان کن تا به خاطر بیاوریم آن مرد جوان زنده پوش و بی تفاوتی که تنش را خالکوبی کرده و بدون اینکه هیچ تغییر مثبتی در زندگی اش بدهد، شاگرد مدرسه ی مضطرب نوزده ساله ای بود که همه حواس اش در پی امتحاناتنهایی اش بود و می ترسید نتواند برای ترم بعد وام ( تحصیلی ) بگیرد و مخارچ تحصیلاتش را بپردازد.
یاری مان کن تا دیر قضاوت کنیم و زود ببخشیم.خدایا دل هامان را بگشا ، نه فقط به روی نزدیکان مان ، بلکه به روی همه انسان ها.
خدایا به یادمان بیاور آن آدم بی تفاوتی که هر روز در یک گوشه نشسته و گدایی می کند( در حالی که باید کار کند!)اسیر اعتیادی است که ما فقط می توانیم آن را در وحشتناک ترین کابوس های شبانه مان ببینیم.
کمکمان کن تا به خاطر بیاوریم آن زوج پیری که آهسته و با زحمت در راهروی فروشگاه ( ضمن سد کردن راه دیگران ) قدمی می زنند و از لحظات خود بهترین استفاده را می برند( اگر چه نتیجه ی آزمایش های هفته ی قبل زن نشانگر این بود که آخرین سال خرید مشترک آن دو خواهد بود می خواهند که این لحظه های آخر را با هم مزمزه کنند.)
ای خدای بزرگ ( پدر آسمانی) هر روز به یادمان بیاور که از میان همه نعمت هایی که به ما ارزانی داشته ای، بالاترین آن محبت است ، اگر چه کافی نیست که به عزیزانمان محبت کنیم.
یاری مان کن تا شکیبایی، همدلی و مهربانی کنیم.
برگرفته از کتاب یک دعای متفاوت
پدر و مادر و کودک خانواده ای را تشکیل می دهند. اگر در خانواده ای مسائل و مشکلاتی وجود داشته باشد کودکان آن رفتار پدر و مادر را یاد می گیرند و تقلید می کنند.
بعضی از زن و شوهرها با وجود آنکه فرزندی دارند و پدر یا مادر شده اند ولی
بعضی از زن و شوهرها با وجود آنکه فرزندی دارند و پدر یا مادر شده اند ولی برای پدر یا مادر بودن هنوز آمادگی لازم را ندارند و نمی دانند چگونه باید پدر یا مادر بود و چطور باید پدری یا مادری کرد. این پدر و مادر ها هستند که مشکلات روانی و جسمی برای فرزندانشان بوجود می آورند.
گرچه علل شایع اختلال رشد کودکان مربوط به سوء تغذیه یا بیماری کودک است و لی عدم توجه و علاقه مادر که اکثرا نتیجه اختلافات زناشویی است ممکن است منجر به کمبود رشد وسلامت کودک گردد. پزشک ممکن است اولین کسی باشد که اختلاف و ناسازگاری بین پدر و مادر را حس کند، زیرا همان دقایقی که پدر و مادر نزد پزشک هستند رفتار پدر و مادر مشخص خواهد کرد که در روابط زناشویی آنها مشکلاتی وجود دارد. ناسازگاری و اختلافات زناشویی در تمام مراحل رشد کودک یعنی در دوران بارداری، زایمان، نوزادی، شیرخواری و کودکی و حتی دوران بلوغ اثراتی خواهد گذاشت.
متاسفانه در برخی از خانواده ها تلفن همراه ابزاری برای جاسوسی از یکدیگر شده؛ در برخی از خانواده ها اعضای خانواده به خصوص زن و شوهر ها خود را مجاز می دانند که در غیاب همسرشان، گوشی همراه وی را چک کنند و طبیعتا در میان چنین افرادی مشاهده هر نوع شماره ناشناس یا ....
بسیاری از مردم، تلفن همراه و دیگر وسایل ارتباطی را لازمه زندگی در دنیایامروز می دانند. اما آیا واقعا ما نیاز داریم تا این حد از این وسایل استفاده کنیم؟ آیا این اندازه وسواس فکری برای ارسال پیامک، ایمیل و یا صحبت کردن با تلفن همراه برای ما و جامعه مان مفید است؟ به نظر می رسد که حتی تلفن همراه حریم های خصوصی زندگی ما را هم در معرض تهدید قرار داده است. تا مدتی قبل که تلفن همراه به این شکل جنبه همه گیر پیدا نکرده بود، وقتی افراد قصد صحبت با همسر، فرزند، همکار و .. را داشتند سعی می کردند مکانی خلوت و دنج را پیدا کرده و در کمال صبر و حوصله با هم به گفتگو بپردازند و صحبتهایی را که ضرورت نداشت اطرافیان بشنوند را با هم در میان بگذارند اما امروزه با پر رنگ تر شدن حضور تلفن همراه در زندگی افراد به نظر می رسد که تمام رهگذران خیابان، مسافران یک تاکسی و .. مجازند که صحبتهای ما را به طور کامل شنیده وبه آن اشراف یابند.
رعایت برخی آداب پسندیده به شما کمک خواهد کرد تا شأن و منزلت اجتماعی تان ارتقا یابد. در این متن نـکاتـی ذکر شده که می تواند در این امر به شما کمک کند.
هنگامی که با صدای بلند صحبت می کنید ، بـاعث بالا رفتن سطح استرس میان اطرافیان خود می گردید. بـلند صحبت کردن بیانگر آن است که شما قادر به بحث منطقی با دیگران نـیـستید و عجز شما را در استدلال معقولانه نشان می دهد و این که می خـواهـیـد حرف خودتان را با توسل به زور و خشونت به کرسی بنشانید.